Tajemnica świętości Jana Pawła II. Spotkanie z abp. Henrykiem Nowackim . 2023-11-17 07:44 (buk) Paweł Wysoki. Bądź na bieżąco! Zapisz się do newslettera. Pod hasłem „Jan Paweł II Sługa Miłosierdzia” w całej Polsce obchodzony był VI Dzień Papieski. We wszystkich diecezjach modlono się w intencji rychłej beatyfikacji Jana Pawła II, odbywały się konferencje naukowe poświęcone papieskiemu nauczaniu, koncerty, pokazy filmowe, a wolontariusze kwestowali na rzecz stypendiów dla uzdolnionej młodzieży z uboższych gośćmi Dnia był kard. Józef Tomko, były prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów oraz bliski współpracownik Jana Pawła II oraz Jean Vanier, legendarny założyciel wspólnoty Arka. Tegoroczny Dzień Papieski odbywa się w przeddzień 28. rocznicy wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową, jego organizatorem jest powołana przez Episkopat Polski Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia.*Modlitwa o rychłą beatyfikację*Jednym z główny elementów tegorocznego Dnia Papieskiego, obchodzonego prawie 1,5 roku po śmierci Jana Pawła II, była modlitwa w intencji Jego rychłej beatyfikacji. Msze św. i nabożeństwa w tej intencji sprawowane były w kościołach w całej Polsce. W licznych świątyniach w godzinie śmierci Jana Pawła II – o – wierni gromadzili się w świątyniach na czuwaniu przed Najświętszym Sakramentem. Miejscem szczególnych modlitw w intencji beatyfikacji Jana Pawła II była stolica duchowa Polski – Jasna centralne obchody Dnia Papieskiego w czasie Mszy radiowej w warszawskiej bazylice św. Krzyża prezes zarządu Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia abp Tadeusz Gocłowski powiedział, że jest on okazją do ukazywania osobowościowego wzoru, za którym każdy z nas tęskni. Nawiązując do hasła tegorocznego Dnia „Jan Paweł II – Sługa Miłosierdzia”, abp Gocłowski zwrócił uwagę, że jest ono szczególnie bliskie duchowości polskiego Papieża, który będąc Namiestnikiem Chrystusa stał się samarytaninem dla współczesnej ludzkości, bratem każdego człowieka. Przypominając papieską pielgrzymkę do Polski w 2002 r., w czasie której Jan Paweł II ustanowił sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie -Łagiewnikach, podkreślił, że w papieskie wołanie o wyobraźnie miłosierdzia wpisuje się zbiórka na rzecz programu stypendialnego Fundacji Dzieło Nowego sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie – Łagiewnikach uroczystą Mszę św. odprawił kard. Stanisław Dziwisz. Zaapelował o ścisłą współpracę w dziele pomocy potrzebującym. Mówił, że aby dotknąć tajemnicy miłosierdzia w posłudze i życiu Jana Pawła II, trzeba dostrzec „dwa laboratoria, w których z bliska obserwował i przeżywał tajemnicę miłosierdzia”. „W Krakowie takie laboratoria pod okiem samego Boga prowadzili dwaj święci ludzie: św. Brat Albert i św. Siostra Faustyn”” – przypomniał Metropolita krakowski. Kardynał podkreślił, że w nich Jan Paweł II „krystalizował w swoim sercu prawdę o miłosierdziu”. „Jako Biskup Rzymu i widzialna głowa Kościoła zabiegał nieustannie o to, by chrześcijanie w swoich sercach pielęgnowali wyobraźnię miłosierdzia, ową szczególną wrażliwość na ludzi potrzebujących pomocy” – dodał. Zdaniem metropolity krakowskiego, Jan Paweł II przez kanonizację Brata Alberta i Siostry Faustyny „przyłożył pieczęć Rybaka pod tymi dwoma «laboratoriami» w Krakowie i tym samym otworzył szeroko bramę do tych laboratoriów dla całego świata”. Kard. Dziwisz podkreślił, że miłosierdzie jest szczególnie potrzebne w naszych układach społecznych, które mogą normalnie funkcjonować jedynie wówczas, gdy pojawi się w nich przebaczająca miłość. „Nie zajdziemy daleko, jeśli zabraknie szacunku dla przeciwników i przebaczenia dla tych, którzy krzywdzili i krzywdzą” – przestrzegał. Wśród licznie zgromadzonych w bazylice wiernych była grupa wspólnot osób niepełnosprawnych „Arka” i „Wiara i Światło” wraz z ich założycielem Jeanem Vanier. W łagiewnickim sanktuarium odprawiali oni swoje św. dla zagranicy, transmitowaną przez Telewizję Polonia, w kościele seminaryjnym w Warszawie przewodniczył nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk i kard. Józef Tomko, były prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Mszę. W homilii kard. Tomko wezwał do większej troski o nasze życie wieczne, bowiem „zbawienie jest jedynym prawdziwym zadaniem naszej egzystencji”.Wieczorem za Jana Pawła II modlili się studenci kształcący się w Stolicy. Zgromadzili się oni w kościele akademickim św. Anny, gdzie Mszy św. przewodniczył Prymas Polski kard. Józef Glemp. W homilii metropolita gdański podkreślił, że Papieża zamiast podziwiać, trzeba naśladować. Msza ta jednocześnie zainaugurowało nowy rok akademicki w Warszawie. Obecnym na uroczystości rektorom warszawskich uczelni abp Gocłowski zwrócił uwagę, że do nich należy przywilej pracy dla przyszłej Polski. Po Mszy licznie zgromadzeni wierni przeszli na Plac Zamkowy na uroczysty Apel Warszawy z Ojcem Świętym. Modlitwę Koronki do Bożego Miłosierdzia poprowadziły symboliczne cztery grupy osób czyniących i doświadczających miłosierdzia. Byli to narkomani oraz osoby posługujące w hospicjach.*Konferencje, spotkania, dyskusje*W przeddzień głównych obchodów Dnia Papieskiego na Uniwersytecie Warszawskim odbyła się międzynarodowa sesja naukowa, której głównym prelegentem był kard. Józef Tomko, bliski współpracownik Jana Pawła II, były prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Kard. Tomko zastanawiał się, co jeszcze nowego mógłby opowiedzieć rodakom Jana Pawła II i stwierdził, że może dać jedynie osobiste świadectwo, opowiedzieć o latach współpracy z papieżem Wojtyłą. Stwierdził, że o wielkim Papieżu można też mówić w sposób właściwy nam, Słowianom. – Mam na myśli serce – wyjaśnił pochodzący ze Słowacji dostojnik. I z wielkim humorem i serdecznością opowiadał o swojej pracy z Janem Pawłem II. Mówił o wielkiej pokorze Ojca Świętego, Jego wrażliwości na symbole, na innego człowieka i o niespożytych siłach Karola Wojtyły. Prelegent wspominał długie podróże Jana Pawła, o których kard. Agostino Casaroli mówił: Papież się męczy, a my jesteśmy zmęczeni. Wspominał też trzy pielgrzymki Jana Pawła do Słowacji i dzień 2 kwietnia 2005 r., gdy widział nieżyjącego Papieża. W przeddzień spotkał się z nim po raz ostatni. – Teraz mam tylko nadzieję, że będę jeszcze mógł zobaczyć spełnienie się życzenia niezliczonych rzesz ludzi, które w czasie jego pogrzebu skandowały: Święty natychmiast! Zapewnił, że wiatr, który zamknął leżącą na jego trumnie Księgę Ewangelii wciąż wieje, jego dzieło pozostało i przynosi wpływie Jana Pawła II na pokolenie żyjące w czasach jego pontyfikatu dyskutowali 14 października w Krakowie przedstawiciele Centrum „Nie lękajcie się”, Fundacji Pro Publico Bono, duszpasterze oraz członkowie tzw. środowiska ks. Karola Wojtyły. Seminarium jest częścią programu „Kultura źródłem społeczeństwa obywatelskiego”, który odbywa się jednocześnie w Krakowie, Wigrach i Wilanowie. Spotkanie otworzył prof. Andrzej Zoll, szef Rady Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się”. Jego zdaniem, określenie „pokolenie Jana Pawła II” dotyczy nie tylko młodych, dla których pontyfikat polskiego Papieża był elementem kształtującym ich życie, ale także całej generacji Polaków, dla których ta data okazała się przełomowa. – Konsekwencje tego wydarzenia wszyscy w sobie nosimy – podkreślał prof. Zoll. – To nie tylko oddziaływanie na emocje, ale woda drążąca skałę. Mamy możliwość odniesienia się do nauki Jana Pawła II i jest to największa wartość tej generacji – w przeddzień Dnia Papieskiego w archikatedrze wrocławskiej została zainaugurowana ogólnopolska działalność Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II. Wieczornym uroczystościom przewodniczył metropolita wrocławski abp Marian Gołębiewski, który jest opiekunem Dzieła z ramienia Konferencji Episkopatu Polski. Przed południem przedstawiciele Dzieła Biblijnego ze wszystkich diecezji w Polsce uczestniczyli w biblijnej sesji naukowej, która zakończyła się dyskusją panelową na temat: Dzieło Biblijne w służbie katechizowanych dzieci i młodzieży oraz ich katechetów. Jak podkreśla ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk – przewodniczący Dzieła Biblijnego – z poszczególnymi moderatorami Dzieła w diecezjach mają współpracować młodzi katecheci, duszpasterze, a także osoby działający w różnych wspólnotach kościelnych. Dzieło Biblijne jest organizacją kościelną o zasięgu ogólnopolskim. Najważniejsze cele jego działalności to opracowywanie komentarzy do Pisma Świętego, organizowanie konferencji, wystaw, konkursów biblijnych, współpraca z ośrodkami apostolstwa biblijnego, szkołami i uczelniami, a także działalność szkoleniowa w zakresie języków i nauk biblijnych. Pomysł na jego utworzenie zrodził się już w czasach PRL, ale dopiero w ostatnich latach udało się go z najważniejszych momentów centralnych obchodów Dnia Papieskiego było spotkanie z Jeanem Vanier, legendarnym założycielem wspólnoty Arka (L’Arche) – działającej w 30 krajach, w tym również w Polsce. „Ukrywamy swoją słabość tworząc wokół siebie mur. A tylko akceptacja słabości, przyjęcie samych siebie takich, jakimi jesteśmy, może nas otworzyć na relacje z innymi ludźmi i doprowadzić do wewnętrznego uzdrowienia” – mówił Jean Vanier do zgromadzonych w Auli Starej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. Konferencję pt. „Słabość siłą!” wygłosił Vanier w głównej auli Starej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. „To, że słabość może być siłą brzmi jak paradoks. Rzeczywiście – słabość może być straszna” – mówił prelegent do licznie zgromadzonych słuchaczy. Stwierdził, że po grzechu wszyscy ludzie doświadczają lęku, a podstawowym lękiem jest strach przed śmiercią. Dlatego we współczesnym świecie tak wielu wciąż musi coś sobie udowadniać, wciąż coś zdobywać, czy osiągać, aby zyskać podziw i uznanie innych. „Ukrywamy własną słabość, boimy się upokorzenia” – mówił założyciel wspólnot Arka. – Chronimy się tworząc mury. Pojawia się jednak pytanie, czy te mury nie stają się więzieniem dla nas samych – dodał. Stwierdził, że pojawia się często niebezpieczeństwo, że ten lęk przejmie nad nami kontrolę, podczas gdy to miłość powinna nami kierować. Założyciel wspólnot Arka opowiedział też o własnym doświadczeniu słabości, starości, ubytku sił. „To coś wspaniałego!” – wyznał. „Jestem słabszy i mogę doświadczyć troski ze strony innych, opieki od osób upośledzonych. Starość jest pięknym czasem, gdy jest się otoczonym wspólnotą. To jest realizacja wizji Jezusa Chrystusa” – powiedział. Wspominał też swoje kontakty z Janem Pawłem II. „Papież przyznał się kiedyś, że nie za wiele rozumiał, gdy pierwszy raz opowiedziałem mu o Arce i o doświadczeniu tego, jak bardzo osoby słabe i upośledzone pomagają nam w uzdrawianiu nas samych” – powiedział. „Natomiast im był starszy i bardziej chory i cierpiący – tym lepiej rozumiał Arkę” – stwierdził. L’Arche jest wspólnotą, w której razem żyją i pracują osoby z upośledzeniem umysłowym oraz asystenci, którzy na pewien czas lub na stałe decydują się być w Arce.*Koncerty, spektakle, wystawy, filmy*Istotnym elementem obchodów Dnia Papieskiego są różnego rodzaju wydarzenia kulturalne. W tym roku niewątpliwą atrakcją była druga część filmu Jana Pawła II pt. „Karol, papież, który pozostał człowiekiem”, który wszedł na ekrany polskich kin na dwa dni przed Dniem Papieskim. Niezwykle emocjonalnie nacechowany film opowiada o 27 latach pontyfikatu Wielkiego Papieża, aż do jego śmierci 2 kwietnia 2005 r. Twórcy drugiej części filmu modlili się w Dniu Papieskim w sanktuarium na Jasnej Górze. W modlitwie w Kaplicy Matki Bożej uczestniczyli reżyser filmu Giacomo Battiato oraz aktor Piotr Adamczyk, który wcielił się w postać Jana Pawła II. Wielu Polaków chciało obejrzeć ten obraz właśnie w „papieski weekend”, dlatego w licznych kinach rezerwowano miejsca na wiele tygodni przed Hotelu Europejskim w Warszawie otwarto w sobotę wystawę o wizytach Jana Pawła II w stolicy pt. „Papież w Warszawie”. Na wystawie prezentowane są wydarzenia społeczne i polityczne widziane oczami uczestników pielgrzymek Jana Pawła II do Polski. Wystawa dokumentuje także dzień śmierci Papieża – 2 kwietnia 2005 r. W poszczególnych pomieszczeniach widoczne są fotogramy papieskich wizyt oraz reporterskie zdjęcia dokumentujące np. rozpędzanie manifestacji antykomunistycznych, Msze celebrowane przez ks. Jerzego Popiełuszkę czy pogrzeb kardynała Stefana Wyszyńskiego. Można też posłuchać nagrań homilii Jana Pawła II oraz wypowiedzi świadków tamtych wydarzeń. W Sali Pompejańskiej zgromadzono pamiątki z pielgrzymek przyniesione przez warszawiaków. Wystawie patronuje bp Piotr Jarecki i prezydenta Warszawy Kazimierz Marcinkiewicz. Ekspozycję przygotowało Centrum Myśli Jana Pawła II oraz Narodowe Centrum okazji Dnia Papieskiego w kościele oo. dominikanów we Wrocławiu otwarto wystawę „Dzień ostatni – dzień pierwszy”, na której można obejrzeć 30 fotografii Krzysztofa Bramorskiego, wrocławskiego prawnika i fotografika z zamiłowania, dokumentujących dni od śmierci do pogrzebu Jana Pawła II oraz rzymskie obchody pierwszej rocznicy jego śmierci. Fotografie wykonane zostały w Watykanie i w Włocławku otwarto wystawę poświęconą Janowi Pawłowi II pt. „Zostań z nami”. Autorem ekspozycji w muzeum diecezjalnym jest ks. Krzysztof Niespodziański OMI, absolwent malarstwa i grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. W. Starzyńskiego w Łodzi. Okolicznościowa wystawa składa się z akwarelowych obrazów przedstawiających artystyczną twórczość ks. Niespodziańskiego oraz wielu pamiątek z wizyty Jana Pawła II we Włocławku i w diecezji włocławskiej. Wystawę otworzył biskup włocławski Wiesław Alojzy Mering.„Najzwyczajniejsza zwyczajność Karola Wojtyły” to tytuł wystawy poświęconej Janowi Pawłowi II, jaką otwarto w elbląskiej Galerii na Schodach, znajdującej się w nowej siedzibie Warmińsko-Mazurskiej Biblioteki Pedagogicznej w Elblągu. Ekspozycja powstała w oparciu o wspomnienia redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego” ks. Adama Bonieckiego. Celem wystawy – jak podkreślają organizatorzy – jest uzmysłowienie oglądającym wpływu Papieża na nasze życie i pokazanie osoby Jana Pawła II, jako postaci niezwykłej, ale równocześnie bardzo zwyczajnej, po prostu bardzo ludzkiej”.W Niepokalanowie odbył się Finał Ogólnopolskiego Konkursu Papieskiego na najlepszą pracę literacką. Spośród 113 nadesłanych prac jury, na czele z Ernestem Brylem, najwyżej oceniło pracę dwóch osób: Anny Kokot z Przeźmierowa oraz Agaty Ostaszewskiej ze Starogardu Szczecińskiego. Przyznano także nagrody specjalne i wyróżnienia. Po uroczystej gali odbył się koncert Włodzimierza Korcza, Alicji Majewskiej i Doroty momentem obchodów Dnia Papieskiego w Bielsku-Białej był finałowy koncert XI Festiwalu Kompozytorów Polskich dedykowany pamięci Jana Pawła II. Do kościoła św. Maksymiliana Kolbego przybyło 14 października wieczorem blisko 2 tysiące osób. Wykonano dwa „papieskie” utwory Henryka Mikołaja Góreckiego: „Totus Tuus” i „Beatus Vir” – napisane specjalnie dla Jana Pawła II, a także II koncert skrzypcowy Henryka Wieniawskiego. Chórem Filharmonii Śląskiej dyrygował Henryk Mikołaj Górecki, a Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia – Gabriel koncert poświęcony pamięci Jana Pawła II rozpoczął łomżyńskie obchody Dnia Papieskiego. 14 października przed frontem katedry spotkali się mieszkańcy miasta, aby posłuchać chrześcijańskiej muzyki i powspominać. Koncert rozpoczął występ Tomka Kamińskiego, wystąpiły też rockowe zespoły muzyki chrześcijańskiej. Natomiast członkowie zespołu z parafii katedralnej i łomżyńskiego chóru seminaryjnego uczyli zebranych piosenki „Nie lękajcie się”, którą młodzież zaśpiewała podczas spotkania z Benedyktem XVI na krakowskich Błoniach. Koncert z okazji VI Dnia Papieskiego wypełniły także świadectwa wykonawców, małżeństw i okazji Dnia Papieskiego w Dębicy w diecezji tarnowskiej zabrzmiało oratorium dedykowane Janowi Pawłowi II. Widowisko nosi tytuł „Woła nas Pan”, muzykę do słów Ernesta Bryla napisał Włodzimierz Korcz. Oratorium składa się z 16 utworów nawiązujących do tajemnicy Zmartwychwstania Chrystusa. W dębickim kościele pw. Miłosierdzia Bożego zabrzmiały też teksty o ludzkiej egzystencji, przemijaniu i tęsknotach. Wystąpili: Alicja Majewska, Dorota Osińska, Marek Bałata, Ewa Uryga, Zbigniew Wodecki i Jacek kolei młodzieżowe zespoły z regionu tarnowskiego grające i śpiewające muzykę chrześcijańską wzięły udział w Festiwalu „Tarnów w hołdzie Janowi Pawłowi II – Barka 2006”. Jednym z głównych celów imprezy, zorganizowanej w tarnowskim kinie „Marzenie” w ramach Dnia Papieskiego było ukazanie młodzieży ulubionych piosenek oazowych Jana Pawła niektórych diecezjach w Dzień Papieski zainaugurowano obchody Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej. Tak było w diecezji płockiej, gdzie hasłem tygodnia jest „Nie lękajcie się – Bóg jest Miłością. W jego ramach zaplanowano otwarcie wystawy „Jan Paweł II na monetach świata” w kościele św. Józefa, oraz plenerowej wystawy fotograficznej „Nasze spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II”, przygotowanej przez Akcję Katolicką na placu przed „Domem pod Trąbami”. Odbyły się także koncerty i wieczornice: „Pamięć Niezapomnianemu” w kościele św. Maksymiliana Kolbego, koncert działającego przy najstarszej szkole w Polsce, płockiej „Małachowiance” chóru „Minstrel” pod dyrekcją Sławomira Gałczyńskiego w kościele św. Bartłomieja oraz w katedrze – koncert występujących pod batutą Henryka Wierzchonia chóru Opery Nova z Bydgoszczy i Płockiej Orkiestry w diecezji bieslko-żywieckiej w Dzień Papieski zainaugurowano XXII Tydzień Kultury Chrześcijańskiej. Mszy św. w katedrze św. Mikołaja przewodniczył miejscowy biskup Tadeusz Rakoczy. W ramach Tygodnia odbędzie się szereg koncertów, prelekcji, spotkań oraz wernisaży wystaw. Tradycyjnie w przygotowania programu aktywnie włączyli się przedstawiciele Kościoła obchody VI Dnia Papieskiego zakończyły się wielkim koncertem „Tajemnica Światła – Tajemnica Miłosierdzia. Pieśń o Janie Pawle II” na Placu Zamkowym w Warszawie. W spektaklu, który powstał na podstawie poetyckich zapisków Romana Kołakowskiego, wzięło udział kilkudziesięciu najwybitniejszych polskich muzyków i artystów. Na dwóch scenach o łącznej powierzchni ponad 500 metrów wystąpili muzycy, Justyna Steczkowska, Maria Peszek, Grzegorz Markowski, Janusz Radek, Michał Bajor, a także aktorzy: Jan Peszek, Jan Frycz, Jerzy Zelnik i Olgierd Łukaszewicz. Koncert przygotowano w formie duchowego pamiętnika, którego autorem jest Roman Kołakowski. Przez ostatnie 30 lat artysta w poetyckiej formie zapisywał wydarzenia związane z życiem Karola Wojtyły, a potem Jana Pawła II. Teksty Kołakowskiego po raz pierwszy zaprezentowane zostały przez wrocławski Teatr Rapsodyczny „Dnia Trzeciego” w rocznicę pogrzebu Jana Pawła II. Mimo padającego deszczu i zimna w koncercie uczestniczyły tłumy mieszkańców Stolicy.*Zbiórka na rzecz uzdolnionej młodzieży*Jak co roku ok. 100 tys. wolontariuszy przeprowadzało dziś kwestę do puszek na rzecz stypendiów dla uzdolnionej młodzieży z uboższych rodzin. Dzięki Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia obecnie stypendia takie otrzymuje 1,6 tys. uczniów i studentów w 37 diecezjach w całej Polsce. Program stypendialny polega na przyznawaniu stypendiów szczególnie uzdolnionej i jednocześnie ubogiej młodzieży gimnazjalnej z zaniedbanych terenów wiejskich. Fundacja stawia sobie za cel objęcie pomocą danego ucznia przez wiele lat: od gimnazjum, poprzez naukę w liceum i okres studiów, wspomagając go materialnie, ale również zapewniając formację. W czasie zbiórki w Dniu Papieskim w 2005 r. zebrano ponad 7 mln 100 tys. wolontariuszy, którzy przeprowadzają zbiórkę, to członkowie katolickich stowarzyszeń młodzieżowych, organizacji harcerskich, duszpasterstw akademickich i uczniowie ze szkół, których patronem jest Jan Paweł II. Szkół takich jest w Polsce 450, zaś uczy się w nich 140 tys. Fundusz Stypendialny Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia trafi także dochód z akcji telefonicznej. W dniach od 1 do 17 października wysyłając SMS o treści „Pomoc” pod numer 7250 (koszt 2,44 zł z VAT) lub dzwoniąc pod numer 0 400 207 401 (koszt 2,48 zł z VAT) można zasilić fundusz stypendialny można wpłacać pieniądze na konto Fundacji: 81 1320 1104 2979 6023 2000 0001.*Niecodzienne inicjatywy*Oprócz tradycyjnych form obchodów Dnia Papieskiego, dla uczczenia Jana Pawła II podejmowane są także oryginalne góralskich jeźdźców z banderii konnej prowadziło ulicami Zakopanego procesję maryjną w hołdzie Janowi Pawłowi II. Podczas nabożeństwa modlono się o rychłą beatyfikację Papieża – Polaka oraz za papieża Benedykta XVI. Górale w procesji nieśli krzyż, przy którym w Wielki Piątek w 2005 r. modlił się Jan Paweł II. Procesja w hołdzie Janowi Pawłowi II wyruszyła z sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej z Krzeptówek, świątyni powstałej jako dar ocalenia życia Jana Pawła II z zamachu i konsekrowanej przez niego w 1997 r. podczas wizyty w Zakopanem. Nabożeństwo, które prowadzili jeźdźcy z banderii konnej przeszło przez główne ulice miasta, w tym słynny zakopiański deptak – Krupówki, do kościoła św. z Rudy Śląskiej zorganizowali w Dniu Papieskim XIII Pokojową Sztafetę Biegową po Europie. Wystartowali z Rudy do rodzinnego miasta Papieża – Wadowic. Po śmierci Ojca Świętego biegacze postanowili co roku, w połowie października pokonywać biegiem trasę z Rudy Śląskiej do Wadowic, odwiedzając miejsca, które mają związek z Janem Pawłem II. Tegoroczna trasa wiodła między innymi przez Rybnik, gdzie przy bazylice św. Antoniego rok temu odsłonięto pomnik Papieża. Tam uczestnicy sztafety złożą kwiaty. Ekipa liczy 10 osób, każdy biegnie po 5 kilometrów, po czym następuje zmiana Tarnowie w Dniu Papieskim rozpoczął działalność Warsztat Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II. Placówka dysponuje 36 miejscami. Ośrodek prowadzi Stowarzyszenie „Ich Lepsze Jutro”, a utworzono go ze środków Gminy Miasta Tarnowa. Ośrodek obejmuje całodzienną opieką 36 osób z obniżonym stopniem rozwoju intelektualnego. Celem Warsztatu jest nabycie umiejętności niezbędnych do podjęcia aktywności obchody Dnia Papieskiego na zakończenie koncertu w Warszawie, abp Gocłowski powiedział, że Dzień ten jest spłaceniem długu wobec Jana Pawła II i wezwał do modlitwy o rychłą beatyfikację Jana Pawła II. Prosił Matkę Bożą o łaskę beatyfikacji naszego Papieża, aby mógł być „Patronem ludzi potrzebujących”.*Dzień Papieski* obchodzony jest od 2001 r., zawsze w niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Obchody te przebiegają w czterech wymiarach: intelektualnym, duchowym, artystycznym i charytatywnym. Każdemu z tych wymiarów odpowiadają poszczególne wydarzenia składające się na cały przebieg Dnia Papieskiego. Głównym organizatorem Dnia Papieskiego jest Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia, powołana do życia przez Konferencję Episkopatu Polski w 2000 r., jako organizacja, której działalność ma upamiętniać Pontyfikat Jana Pawła II przez promowanie nauczania Papieża i wspieranie określonych przedsięwzięć społecznych, głównie w dziedzinie edukacji i Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Tajemnica Jana Pawła II. 2011 | film dokumentalny. Film dokumentalny o Janie Pawle II. Ojca Świętego wspomina papieski ceremoniarz ks. prałat Konrad Krajewski. Jego wspomnienia to wyjątkowe świadectwo świętości i wielkości Jana Pawła II. Ks. prałat Konrad Krajewski opowiada o zdarzeniach związanych z Janem Pawłem II, przy których Ojciec Święty Jan Paweł II znany jest w wielu dziedzinach ze swojej odkrywczej postawy teologicznej i pastoralnej. Po długim i owocnym pontyfikacie Papieża — Polaka świat dziś wygląda zupełnie inaczej. Jego nowatorską rolę zauważamy także w rozwoju pobożności maryjnej, i to nie tylko w tym, że powierzył Maryi całkowicie swoje posługiwanie apostolskie ze słynnym już wezwaniem „Totus tuus” (Cały Twój), ale również dlatego, że przyczynił się do ubogacenia modlitwy różańcowej o nowe tajemnice do kontemplacji, tzw. „tajemnice światła”. Rosarium Virginis Mariae W liście z 16 października 2002 roku zatytułowanym „Rosarium Virginis Mariae” (O różańcu świętym) Jan Paweł II ogłasza rok 2003 - rokiem maryjnym, oraz wykłada mistyczny charakter różańca. W związku z tym, proponuje dodać dla jego pełności tajemnice związane z misją publiczną Jezusa na ziemi, jakoś pominiętą w dotychczasowych tajemnicach: Chrzest Jezusa (1), Wesele w Kanie Galilejskiej (2), Głoszenie królestwa Bożego (3), Przemienienie na górze Tabor (4), Ustanowienie Eucharystii (5). On sam też nazwał je „tajemnicami światła”, jako że winny one rozświetlać drogę chrześcijańskiego życia, trzymając się przykładu ziemskiego życia Jezusa, w domu Jego matki - Maryi. Kiedy bowiem medytujemy „tajemnice światła” wypełniamy odstęp między „tajemnicami radosnymi” i „bolesnymi”, dając możliwość pełniejszego spotkania z Chrystusem, „Światłością świata”, mówi papież. Istotne uzupełnienie różańca W ten sposób maryjna modlitwa różańcowa koncentruje się na Jezusie Zbawicielu, rozważając wszystkie aspekty Jego życia: od radosnych narodzin, dzieciństwa i młodości, poprzez publiczną działalność i egzystencjalne przeżywanie boleści, cierpienia, męki i śmierci, aż do chwały nieba. Wszystko przy czynnej lub biernej obecności Maryi. Modlitwa ta jawi się jako przykład bardzo zdrowej pobożności maryjnej, bowiem - jak uczy papież - „odmawianie różańca jest niczym innym jak kontemplowaniem z Maryją oblicza Chrystusa”. Ojciec Święty sugeruje też, aby te „tajemnice światła” odmawiać w czwartki, pozostawiając dla reszty dotychczasowe dni tygodnia, tzn. dla tajemnic radosnych różańca: poniedziałki i soboty, dla bolesnych: wtorki i piątki, dla chwalebnych: środy i niedziele. I tak też dziś katolicy modlą się już od trzech lat na całym świecie. To jest również część dziedzictwa, jakie pozostawił po sobie wielki Papież mistyczny zakochany w Maryi — Matce Jezusa. opr. mg/mg Rozmowy z Janem Pawłem II, Kraków 2005, s. 12. Karol Wojtyła – pilny uczeń, aktor i dobry kolega. Karol zwany Lolkiem, 15 września 1926 roku rozpoczął naukę w męskiej Szkole Podstawowej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był zdyscyplinowanym, bardzo zdolnym, bystrym i pilnym uczniem. Jacek Salij OP 1. CHRZEST PANA JEZUSA W JORDANIEMt 3, 13-17; Mk 1, 9-11; Łk 3, 21-22; J 1,31-34; Iz 11,1-2; Iz 42,1; Mt 12,17-21. Chrzest, którego udzielał Jan w wodach Jordanu, był zapowiedzią tego chrztu, którym my zostaliśmy ochrzczeni. Chrzest Jana był bowiem chrztem pokuty. Przyjmując ten chrzest, ludzie wyznawali swoje grzechy i błagali Boga o miłosierdzie. ?Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia ? wyjaśniał Jan Chrzciciel ? lecz Ten, który idzie za mną mocniejszy jest ode mnie. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem?. Właśnie my zostaliśmy ochrzczeni Duchem Świętym i ogniem, ogniem Bożej miłości do człowieka. Ogniem, który realnie oczyścił nas z naszych grzechów; i jeszcze więcej ? uczynił nas dziećmi Bożymi, uczestnikami Bożej natury. Chrzest, którego zażądał od Jana Pan Jezus, był zapowiedzią innego chrztu ? takiego chrztu, którym tylko On jeden miał zostać ochrzczony. ?Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie? (Łk 12,50) ? wyznał kiedyś Pan Jezus, a niewątpliwie miał na myśli ten chrzest we własnej krwi, który miał się dokonać w czasie Jego męki. Podobnie powiedział do synów Zebedeusza, którym marzyły się zaszczyty w Jego Królestwie: ?Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?? (Mk 10,38). Zatem chrztem Pana Jezusa była Jego męka, jaką On podjął dla naszego zbawienia. Widzimy więc, że chrzest, który Pan Jezus przyjął od Jana, miał dokładnie odwrotne znaczenie niż ten chrzest, którego Jan udzielał wszystkim innym ludziom. Wszyscy inni przyjmowali od Jana chrzest pokuty i wychodzili z wód Jordanu bardziej czyści. Pan Jezus, niepokalany i najświętszy, wszedł w wody Jordanu, aby symbolicznie wziąć na siebie grzechy całego świata i żeby je zanieść na krzyż. Z wód Jordanu wyszedł Pan Jezus jako Baranek Boży, obciążony grzechami całego świata. Właśnie od chrztu w Jordanie rozpoczął Pan Jezus swoją działalność publiczną. Przez Jego naukę i cuda, a zwłaszcza przez Jego śmierć i zmartwychwstanie, miało się dokonać nasze pojednanie z Ojcem Przedwiecznym. Jezus bowiem przyszedł do nas od swojego Ojca, którego jest Synem Jednorodzonym i umiłowanym. Toteż już nad wodami Jordanu pojawiła się postać gołębicy, widzialny znak Ducha Świętego. Wtedy była to tylko obietnica naszego pojednania z Bogiem. Po zmartwychwstaniu Chrystusa Duch Święty zstępuje na nas realnie i realnie dokonuje naszego pojednania z Bogiem. 2. PAN JEZUS OBJAWIA SIEBIE NA WESELU W KANIEJ 2,1-11; Rdz 41,55; Mt 14,19n; Mt 22,2; Ap 19,9; Ap 21,1nn. To jest bardzo znamienne, że ?początek znaków? uczynił Jezus podczas wesela. Temat wesela pojawia się również w wielu Jego przypowieściach. Bo przyszedł On do nas jako Oblubieniec, zapraszający nas do wiekuistej miłości, pragnący przemienić nas, Kościół, w swoją Oblubienicę. Jeden warunek, żebyśmy mogli stać się Oblubienicą Chrystusa jest już wypełniony: niewątpliwie już jesteśmy przez Niego ukochani i upragnieni, zresztą bez żadnej naszej zasługi. Jednak jeszcze dwa warunki muszą być spełnione: prawdziwą Oblubienicę cechuje postawa zawierzenia swojemu Ukochanemu oraz powinna ona swoimi czynami zapraszać Oblubieńca do okazywania jej miłości. Otóż na weselu w Kanie postawy zawierzenia uczy nas Maryja. Jak najlepsza matka zauważyła ona, że ubogim nowożeńcom grozi kompromitacja, i zaraz szepnęła o tym swojemu Synowi. Jednak Pan Jezus nie odpowiedział jej wtedy: ?Dobrze, zaraz coś na to poradzę?. Drogi Boże nie są drogami ludzkimi i odpowiedź Pana Jezusa zdawała się nie dawać nadziei. ?Jeszcze nie nadeszła moja godzina? ? odpowiedział swojej Matce. Maryja jest jednak Mistrzynią zawierzenia. Już podczas zwiastowania cała zawierzyła się Bogu: ?Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego?. Również teraz, kiedy odpowiedź Jezusa jakby nie pozwalała na nadzieję, ona wiedziała jedno: że Jemu trzeba i warto zawierzyć całkowicie. ?Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie? ? powiedziała do ludzi obsługujących gości weselnych. W ślad za zwierzeniem muszą iść czyny zawierzenia ? i to jest warunek trzeci, który musi być spełniony, ażebyśmy związali się na trwałe z naszym Boskim Oblubieńcem. Jezus nakazuje sługom napełnić stągwie wodą, a potem zanieść ją staroście weselnemu. Okazało się wtedy, że woda zamieniła się w wino. ?Jasne jest ? komentuje to wydarzenie Jan Paweł II ? że nadzwyczajny skutek działania pochodzi nie od nich, ale od Tego, który im polecił działać i który sam działa swoją tajemniczą, Boską mocą?. 3. PAN JEZUS GŁOSI KRÓLESTWO BOŻE I WZYWA DO NAWRÓCENIAMt 4,23nn; Mk 1,14n; Ps 22,23n; Ps 51,15; Iz 6,8; Iz 61,1n; Rz 10,13-15; 1 Kor 1,22-25; 1 Kor 9,16; Ga 1,8n; 2 Kor 5,20. Królestwo Boże jest tam, gdzie Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu ? i w naszym sercu, i w naszych wyborach życiowych, i w naszym porządku miłowania. Kiedy zaś Bóg jest na pierwszym miejscu, wówczas wszystko jest na swoim miejscu, a w ludzkich sercach i między ludźmi pojawia się pokój, i radość, i miłość wzajemna. Jednak Królestwa Bożego nie da się wprowadzić naszymi dobrymi postanowieniami. Możemy je przyjąć tylko jako dar od naszego Zbawiciela, bo tylko On ma moc usuwać nasz grzech, największą przeszkodę dla Królestwa Bożego. Kiedy wpatrujemy się w Ewangelie, można odnieść wrażenie, że Pan Jezus chciał rozbudzić nadzieję Królestwa zwłaszcza w ludziach ubogich, odrzuconych i pogardzanych. Aż intryguje to Jego upodobanie do zajmowania się ludźmi mało ważnymi i z marginesu. Rozpoczął On głosić Dobrą Nowinę nie w Rzymie, nawet nie w Jerozolimie, ale w północnej Galilei, w Ziemi Zabulona i Neftalego (Mt 4,12-23), czyli w najbardziej zabitej deskami prowincji, jaką da się wyobrazić. Mogłoby się wydawać, że skoro przyszedł On ogłosić zbawienie wszystkim narodom, to powinienby zaczynać rozsądniej. Powinien raczej udać się do miejsc socjologicznie węzłowych, tam, gdzie kształtuje się opinia publiczna ? a nie gdzieś tam na zapadłą prowincję. Również na głosicieli Ewangelii mógłby wybrać ludzi bardziej do tego się nadających, a nie zwyczajnych rybaków, ludzi nieokrzesanych i nie znających technik przekonywania. Jednak Bóg nie ma względu na osoby. Ciemny analfabeta jest dla Niego tak samo drogocenny i bezcenny, jak Arystoteles, Kopernik czy Einstein. Co więcej, Jezus głosi Dobrą Nowinę i wzywa do nawrócenia nawet największych grzeszników. On nie dzieli nas na ludzi porządnych i na ludzkie śmieci. Dla Niego każdy z nas jest skarbem, każdego z nas chce On ocalić na życie wieczne. Nawet celników i nierządnice. Orędzie o Królestwie Bożym to radosna nowina, że dla Boga znaczymy niewyobrażalnie więcej, niż na to zasługujemy. 4. PRZEMIENIENIE NA GÓRZE TABORMt 17,1-8; Mk 9,2-8; Łk 9,28-36; 2 P 1,16nn; Mt 26,37; Ps 76,5; Ps 89,16nn; Ps 119,135; Iz 9,1n; Iz 60,1-3; Mt 5,14-16; J 3,19-21; J 8,12; Rz 13,12; 2 Kor 4,6; 1 P 2,9; Ap 22,4n. To nie przypadek, że na Górze Przemienienia rozmawiali z Jezusem Mojżesz i Eliasz. W Starym Testamencie czytamy, że zarówno Mojżesz jak Eliasz rozmawiali z Bogiem na Górze Synaj, nazywanej też Górą Horeb. To właśnie na tej górze Mojżesz otrzymał od Boga dziesięcioro przykazań. Na tej samej górze Eliasz przeżył słynną teofanię, kiedy to po bardzo gwałtownych zjawiskach przyrody Bóg objawił mu się w cichym, łagodnym wietrzyku. Otóż na Górze Przemienienia Mojżesz i Eliasz rozmawiają z tym samym Bogiem prawdziwym i wszechmocnym, z którym spotkali się podczas swego doczesnego życia. Ewangelista Łukasz zapisał, że rozmawiali z Nim ? z Jednorodzonym Synem Bożym, który jest jedno ze swoim Przedwiecznym Ojcem ? o Jego odejściu, jakie miało się dokonać w Jerozolimie. Dla kochającego Boga byliśmy warci nie tylko tego, żeby Syn Boży stał się Synem Człowieczym, ale również tego, żeby umarł za nas na krzyżu. Obecność Mojżesza i Eliasza w wydarzeniu przemienienia Pańskiego podkreśla tajemnicę zbawczego zstąpienia Boga w naszą ludzką historię, tajemnicę przygotowywaną przez całe dzieje Starego Testamentu i urzeczywistnioną w Jezusie Chrystusie. Natomiast głos Ojca Przedwiecznego wskazuje na tajemnicę jakby odwrotną, na tajemnicę naszego wstępowania do Boga. ?Oto mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!?. Słuchajcie Go, idźcie za Nim ? powiada Ojciec Przedwieczny ? On jest przewodnikiem waszego zbawienia! Słuchajcie Go, bo On jest Drogą, Prawdą i Życiem! Zawierzcie Mu samych siebie, bo On tak was ukochał, że dla was przeszedł przez mękę i krzyż! Dajcie Mu się prowadzić i doprowadzić do Przedwiecznego Ojca! 5. USTANOWIENIE EUCHARYSTIIMt 26,26-29; Mk 14,22-25; Łk 22,19n; 1 Kor 11,23-26; J 6,22-59; Wj 16,4nn; Wj 24,6-8; Ml 1,11; Mt 14,32-37; 1 Kor 10,16n; Jr 31,31-33; Iz 25,6-9. Już wcześniej, po cudzie rozmnożenia chleba, Pan Jezus obiecywał swoim wyznawcom dać Pokarm nieporównywalnie ważniejszy niż manna, jaką Bóg karmił swój lud, kiedy wyprowadzał go z niewoli do ziemi obiecanej: ?Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli… Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. (J 6,49-51). Jezus wywiązał się z tej swojej obietnicy w przeddzień swojej męki, podczas Ostatniej Wieczerzy. Był wtedy najdosłowniej wypełniony taką miłością, która czyniła Go gotowym do oddania za nas życia, mimo że byliśmy wtedy Jego nieprzyjaciółmi. Nawet spośród najbliższych Mu uczniów jeden miał Go wydać, drugi się Go wyprzeć, a wszyscy ? od Niego uciec. Jak trudna była to miłość nawet dla Niego, dla Człowieka będącego zarazem Synem Bożym, świadczy o tym dramatyczna walka duchowa, jaką jeszcze tego samego wieczoru miał przeżyć w Ogrodzie Oliwnym. Zarazem Jezus z całą świadomością chciał tę swoją miłość przeciwstawić siłom ciemności, które przygotowywały wtedy największy przeciwko Niemu atak. Dobrowolnie wystawił się na ten straszliwy atak: ?Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać (J 10,17n). A wszystko to miało się stać po prostu dlatego, że nas kocha. Po to przecież Jezus zgodził się pójść na krzyż, żeby nas wszystkich uzdolnić do naśladowania Jego miłości, która jest mocniejsza niż siły ciemności. Zatem Eucharystię ustanowił Pan Jezus nie tylko po to, żeby każdy z nas ? ?ze wszystkich pokoleń, ras i języków? ? mógł mieć aż tak bezpośredni przystęp do Niego. On w tym sakramencie nie tylko daje nam się cały, ale daje się jako nas kochający ? jako Ten, który za nas życie oddał, i jako Ten, który nas niezawodnie doprowadzi do życia wiecznego, jeżeli tylko pozwolimy Mu napełniać się tą miłością, jaka jest w Nim. Zwłaszcza obdarzając nas Eucharystią, Jezus wywiązuje się z tej obietnicy, jaką zostawił nam na samym końcu swojej Modlitwy Arcykapłańskiej: ?Objawiłem im, Ojcze, Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich? (J 17,26). Stanisław Gołąb OP 1. CHRZEST PANA JEZUSA W JORDANIEKończy się ukryte życie Jezusa. Odtąd nie należy On już tylko do Matki. Wychodząc z wód Jordanu, rozpoczyna misję Mesjasza. Jan Chrzciciel mówi o Nim: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (J 1,29). Bóg Ojciec publicznie przyznaje się do Niego i osobiście potwierdza Jego tożsamość, mówiąc: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1,11). Jezus już tutaj bierze na swoje barki ciężar grzechu i poprzez rany swej Męki na krzyżu będzie niósł aż do śmierci. Już tutaj zaczyna spowiedź z grzechów całej ludzkości tak, jak gdyby to były Jego własne grzechy. Identyfikując się z nami doświadcza naszej nędzy jak swojej własnej. Jezus Chrystus pojawia się obok człowieka tak blisko, że ? podobnie jak w tłumie oczekującym na chrzest ? może pozostać nierozpoznany. Możemy nawet nie zauważyć, że Jezus jest dla nas Bożym darem. 2. OBJAWIENIE SIĘ JEZUSA W KANIE GALILEJSKIEJMaryja, Matka Jezusa, troszczy się nawet o weselną ucztę tych, którzy zaprosili na swoje gody jej Syna. To Ona, dojrzawszy potrzebę, organizuje pomoc. Zaistniały tu cud otwiera serca uczniów na Boga i Jego dobroć. Uświadamia im, że dla Jezusa ważna jest nawet radość bawiących się na weselu gości. Przyjmując zaproszenie na gody, Jezus przede wszystkim uczcił zaślubiny mężczyzny i kobiety. Potwierdził, że małżeństwo jest czymś pięknym, chcianym i błogosławionym przez Stwórcę. Obecny wśród nas Chrystus może powtórzyć cud z Kany, na każdym etapie trwania małżeństwa. Wystarczy Go zaprosić i poprosić. Może On wodę rutyny, oziębłości, nudy przemienić w wino miłości, serdeczności, czułości i obdarować nas takim darem. 3. GŁOSZENIE KRÓLESTWA I WZYWANIE DO NAWRÓCENIAOjciec wciąż szuka swego dziecka ? choćby ono samo czuło się zagubione i chodziło złymi drogami. To wychodzenie bogatego w miłosierdzie Boga naprzeciw ludzkości nosi w historii zbawienia imię Jezusa Chrystusa. Chrystus staje obok człowieka bez względu na to, czy nazywa się on Adam, Kain, Cham czy Judasz, a może Mateusz, Bartek czy Sylwia. Ojciec ofiarowuje własnego Syna nie tylko z tego powodu, że człowiek jest biedny i ślepy, nagi i grzeszny, ale ze względu na to, że bezgranicznie go kocha. Druga Osoba Przenajświętszej Trójcy staje obok nas i daruje nam swojego Ojca, swoją Matkę, Ducha Pocieszyciela, darzy nas dosłownie wszystkim. Ode mnie jednak zależy, czy ja sam hojnie obdarowującemu mnie Chrystusowi uwierzę i czy Mu zaufam. Czy przyjmę Jego dar. 4. PRZEMIENIENIE PAŃSKIE NA GÓRZE TABORTrzej Apostołowie doświadczyli na Taborze tajemnicy istnienia nieba. Doświadczyli szczęścia, które przeraża, i radości, która zapiera dech. Zauroczeni Odkupicielem, słyszą głos Ojca i wchodzą w obłok, będący znakiem obecności samego Boga. Scenerią wydarzenia jest obłok, blask i głos, zachwyt, upadek na twarz i dzwoniące w trwodze zęby. To ?odsłonięcie twarzy? było darem Przyjaciela dla Apostołów ? darem na drogę do Kalwarii. Zauroczenie pięknem Odkupiciela może, a nawet powinno, pojawić się również w życiu osób wierzących. To także dar Przyjaciela dla nas, ludzi, na trudne nieraz drogi i ścieżki naszego życia. Przyjąć ten dar to znaczy utkwić swój wzrok w obliczu Chrystusa. Wówczas można doświadczać miłości Ojca i cieszyć się radością Ducha Świętego. 5. USTANOWIENIE EUCHARYSTIITo, co w Kościele jest najcenniejsze ? Eucharystia ? jest darem samego Pana Boga, darem Jego miłości. Wypowiedziane na kilka godzin przed śmiercią Chrystusa słowa Bierzcie i jedzcie…, Bierzcie i pijcie… są świadectwem miłości aż do końca (J 13, 50). Jezus zaprasza nas wszystkich pod swój krzyż, byśmy dotknęli Jego Ciała, Jego Krwi i Jego Miłości. Daje samego siebie, by człowiek mógł dojść do szczęścia na własnych nogach. Daje obficie każdemu, kto chce, ile chce i kiedy chce. Ten dar wprowadza w zakłopotanie, szokuje, zawstydza. Jednak z Chrystusem łatwiej jest człowiekowi dźwigać swoje własne, często poplątane, czasami aż do bólu przykre życie. Tomasz Alexiewicz OP 1. CHRZEST PANA JEZUSA W JORDANIEKiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: ?Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie? (Łk 3, 21-22). Jordan jest rzeką graniczną między krainą grzechu i śmierci a Ziemią Obiecaną. Jezus Chrystus przyjmując chrzest w Jordanie, wskazuje, że to On jest tą granicą. On oddziela krainę śmierci, krainę grzechu od krainy życia. Bierze na siebie grzech całej ludzkości. Ojciec Niebieski potwierdza Jego misję ? otwierają się niebiosa i głos Ojca ogłasza Go Synem umiłowanym. Wszyscy szukamy Ziemi Obiecanej, szukamy swojej Jerozolimy ? Jeruszalaim to znaczy Miasto Pokoju ? szukamy więc swojego pokoju. Powinniśmy pamiętać, że początek jest tam, nad Jordanem. Od tej chwili zaczęła się publiczna działalność Jezusa, który przyszedł, aby zwiastować światu pokój. Jordan jest rzeką graniczną o podwójnym znaczeniu: oddziela wschód od zachodu, czyli krainę pustynną, krainę grzechu od Ziemi Obiecanej, ale też północ od południa; za tym miejscem, gdzie odbył się chrzest (bród Betabara), woda Jordanu przestaje żyć, przestaje być wodą pitną, bo wpływa do Morza Martwego. Gdy Pan Jezus wkroczył w wodę Jordanu, prosząc o chrzest, nie On został oczyszczony, lecz woda. Od tej chwili każda woda chrztu staje się źródłem życia dla tego, kto jest chrzczony. Jezus jest podwójną szansą dla każdego wierzącego. Pozwala wyjść od grzechu, od śmierci do życia i światła, ale pomaga też przez całe życie dokonywać wyborów i opowiadać się za dobrem. Jeżeli, nie daj Boże, przekroczy się tę granicę, jeżeli się odejdzie od Chrystusa, grozi niebezpieczeństwo, że człowiek gdzieś zginie. Jan Chrzciciel, druga postać obecna w tej tajemnicy, to ostatni z proroków. Jego postawa może pokazywać nam istotę proroctwa. Dziś mamy ?proroków”, którzy wskazują na siebie. Prawdziwy prorok to ten, który wskazuje na Jezusa. Jan Chrzciciel mówił, iż trzeba, by on się umniejszał, a Jezus wzrastał. Taka powinna być droga każdego wierzącego ? by żyć w wolności dziecka Bożego, wolnego od ciemności grzechu i powierzać siebie Bogu tak, aż nasze sprawy zejdą na plan dalszy, a Boże sprawy będą dla nas najistotniejsze. Wtedy człowiek zostaje prorokiem. Taką postawą charakteryzuje się Jan Paweł II. Gdy modlimy się na różańcu, rozważając tajemnicę chrztu Pana Jezusa w Jordanie, możemy skierować nasze myśli także ku tej chwili w naszym życiu, kiedy dokonało się wejście w strefę światła. To jest nasz chrzest. Tajemnica różańca może nam pomóc w odnowieniu tych łask, które otrzymaliśmy na chrzcie. W chwilach wątpliwości wiary, w ciemnościach, które mają swoje źródło w grzechu i słabości, możemy modlić się, wzywając pomocy naszego Zbawiciela. Rozważając tę tajemnicę, w pewnym sensie mamy udział w owym akcie sprzed 2000 lat. Jezus na nowo bierze na siebie nasze grzechy. Daje nam nadzieję i wskazuje na Ojca. Więcej, pokazuje, że możemy tak jak On, być posłuszni Ojcu Niebieskiemu. 2. OBJAWIENIE SIĘ JEZUSA W KANIE GALILEJSKIEJTrzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów (J 2,1-2). Pan Jezus bierze udział w ludzkiej radości, w przyjęciu weselnym. Jest to wydarzenie dla nas wszystkich dość jasno wskazujące na obecność Chrystusa w sakramencie małżeństwa. Wkracza on w bardzo konkretne, podstawowe ludzkie sprawy. Przemienienie wody w wino na weselu ma wiele znaczeń, jest głębokim symbolem. Św. Jan tak umieścił w Ewangelii wydarzenie w Kanie Galilejskiej, by wskazać, że to jest początek znaków, a tym ostatecznym znakiem jest Triduum Paschalne: Wielki Czwartek, Piątek i Sobota. Wtedy Jezus przemienia wino w swoją Krew. Przyniesiono stągwie do żydowskich oczyszczeń, słudzy napełnili je wodą. Woda, która oczyszcza, zostaje przemieniona przez Jezusa w wino ? symbol miłości, tej Miłości, która daje siebie aż po krzyż i zostawia nam pamiątkę swej Męki pod postaciami Chleba i Wina. Początek znaków w Kanie Galilejskiej kryje w sobie zapowiedź zbawienia. Jest tu zatem pragnienie Chrystusa, który chce przemienić nasz grzech w stan łaski. Dla mnie to jest sakrament pokuty. Skoro powierzamy Jezusowi swoje grzechy, to On je przemienia swoją łaską, odpuszczając je nam. To jest tajemnica przemiany, która dokonuje się w intymności spotkania z Jezusem. Po ludzku to jest niemożliwe, tak samo jak nie jest po ludzku możliwe przemienić wodę w wino. Sam sobie grzechu nie odpuszczę, może to uczynić tylko Jezus. Mówimy o radości spotkania z Jezusem, o komunii. Niestety, są miejsca na świecie, gdzie wszyscy chodzą do komunii, ale prawie nikt nie chodzi do spowiedzi. My, ludzie nie jesteśmy bezgrzeszni, tylko Matka Boża jest bezgrzeszna. W tej tajemnicy różańca Jezus Chrystus przypomina nam więc, że aby mieć udział w radości, trzeba naprzód obmyć się z grzechów. Odpuszczenie grzechów, przebaczenie jest początkiem radości. Także w sakramencie małżeństwa przebaczenie jest warunkiem jego trwałości. Jezus Chrystus uświęca miłość ludzką przez swoją przebaczającą obecność. Po ludzku wydaje się niemożliwe wytrwać w jedności małżeńskiej, świat, kultura, w której żyjemy, nie dają nam nadziei w tej kwestii. Problem rozpadających się małżeństw nie polega na tym, że małżonkowie są źli, ale na tym, iż nie wierzą, że można przebaczyć, można naprawić, i nie wiedzą, jak to zrobić. Zło jest, było i będzie, ale tragedia jest wtedy, gdy nie widzi się Jezusa przebaczającego. Tego, który czyni wszystko nowe. Tymczasem Jezus stwarza więź małżeńską, tę małą komórkę społeczną, domowy Kościół, posyłając swojego Ducha Świętego. W pierwszym dniu stworzenia Duch Boży unosił się nad wodami, na weselu w Kanie Duch Boży unosił się nad wodą, przemieniając ją w wino ? symbol miłości i radości. Jeżeli zatem zaprosimy Matkę Najświętszą do naszych rodzin i będziemy robić wszystko, cokolwiek Jej Syn nam powie, On ocali to, co dobre, i miłość nie umrze. Zaproszono Matkę i był tam też Jezus. Jeżeli zapraszamy Matkę Najświętszą, a różaniec jest zaproszeniem Maryi do wspólnej modlitwy, to Jezus jest razem z nami. Jest Jezus i apostołowie, czyli Kościół. Modląc się więc z Matką Zbawiciela, prośmy, aby przemieniał nas swoją łaską. Prośmy o radość, która jest skutkiem odpuszczenia grzechów i wzajemnego przebaczenia. Zapraszajmy Ducha Świętego do małżeństw, szczególnie tych zagrożonych rozbiciem. Szukamy cudów, a pierwszym, fundamentalnym cudem, bez którego następne nie mają sensu, jest obmycie nas z grzechu, przebaczenie i budowanie Kościoła. 3. GŁOSZENIE KRÓLESTWA I WZYWANIE DO NAWRÓCENIA[…] Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: ?Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!? (Mk 1,14-15). Dzisiaj żyjemy w atmosferze sukcesu, pod presją reklamy, która wmawia nam, że można żyć długo, szczęśliwie i… bezproblemowo. W związku z tym bardzo łatwo wyciągnąć słuchaczom Ewangelii tylko ten wniosek, że tam gdzie jest Jezus, tam się dzieją cuda, rozumiane czasami jako ?hokus-pokus?. Wiele osób pragnie wyzwolić się ze swoich problemów bez osobistego wysiłku. Pan Jezus przecież uzdrawiał w tak cudowny sposób! My czekamy i nic się nie dzieje! Tymczasem Jezus Chrystus głosi nadejście Królestwa Bożego, wzywa do wiary i do nawrócenia. Ilu z nas w tym momencie jęczy, mówiąc: ?Nie, nie dam rady!”. Jezus nie rzuca słów na wiatr. Skoro mówi: ?Nawróć się?, to jednocześnie zapewnia: ?Ja ci w tym pomogę, sam tego nie uczynisz. Pamiętaj: nie jesteś sam?. Chrystus obchodził wioski i miasta Palestyny i czynami okazywał miłosierdzie Ojca. Uzdrawiał chorych, ale wymagał wiary. Przebaczał grzechy, ale mówił: ?Nie czyń tego więcej?. Tę tajemnicę miłości miłosiernej rozciągnął na cały świat i wszystkie pokolenia poprzez uzdrawiającą moc sakramentu pojednania. Taka była i jest kolejność działania Jezusowego: uzdrowienie ? poprzedzane przebaczeniem grzechów. Uzdrowienie wynikające z wiary, że to jest możliwe. Rozważając modlitewnie tę tajemnicę różańca, skierujmy nasze spojrzenie na Tego, który otwiera źródła miłosierdzia, przebacza grzechy, głosi Dobrą Nowinę, leczy serce i ciało ? zagląda do naszych domów, przechodzi przez świat, dobrze czyniąc. On, teraz obecny w każdym konfesjonale, w każdym głoszeniu Ewangelii, w każdym namaszczeniu chorych, przenika swoim światłem naszą codzienność. Prośmy też Matkę Najświętszą o wytrwałość, abyśmy mogli zrealizować to wszystko, do czego On nas wzywa. 4. PRZEMIENIENIE PAŃSKIE NA GÓRZE TABOR[…] [Jezus] wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie (Łk 9, 28-31). Jezus Chrystus razem z trzema uczniami wspina się na górę Tabor nie po to, by podziwiać widoki, choć jest co podziwiać. Ich celem jest modlitwa. Niedługo potem Jezus zabierze ze sobą tych samych uczniów, aby modlili się razem z Nim w Ogrójcu. W czasie wspólnego trwania przed Bogiem Chrystus objawia Piotrowi, Janowi i Jakubowi, jakby najbliższym sobie, wybranym spośród Dwunastu uczniom, kim jest. Na górze Tabor pokazuje się pełen chwały, w towarzystwie największych proroków Izraela ? odkrywa swoje bóstwo. Natomiast w Ogrójcu, pełen cierpienia i słabości ? odkrywa swoje człowieczeństwo. Apostołowie zachwyceni są widokiem Przemienionego Jezusa, słyszą głos Ojca, który wzywa ich, by słuchali Syna. To doświadczenie jest im potrzebne, aby byli gotowi przyjąć i przeżyć razem z Nim Ogrójec, a przede wszystkim wywyższenie na innej górze ? na Golgocie. Uczniowie zafascynowani są widokiem przemienionego Mistrza oraz Mojżesza i Eliasza. W tym momencie pojawia się pokusa: ?Postawmy tu trzy namioty”. Pan Jezus jednak nie chce utrwalić się w ich doświadczeniu jako promieniujący blaskiem. Wtedy bowiem ludzie próbują zakonserwować to doświadczenie. ?Fajno nam tu jest, zostańmy tutaj? ? skutkiem tego jest bierność. Zbawienie nie może się dokonać, Ewangelia przestaje być głoszona wtedy, gdy wydaje się nam, że tak blisko jesteśmy Pana Jezusa, jest nam dobrze z naszą pobożnością. Niestety, na tym etapie nie możemy pozostać. Umocnieni, musimy zgodzić się na trudy, czasem cierpienie i śmierć. Jest jeszcze jeden aspekt tego wydarzenia. Chrystus objawia się w swojej chwale, ale robi to w ukryciu. Nie chce, by w ludziach pojawiła się pokusa, którą nieraz obserwował, gdy chcieli obwołać go królem. Jezus nie chce światowego rozgłosu. Nie chce zaistnieć jako guru ? to jest pułapka istniejąca we współczesnym świecie, postawa ?oświecenia?, którą przyjmują różni przywódcy religijni lub sektowi. W dzisiejszym świecie wielu ?świątobliwych?, którzy mówią o swoim oświeceniu, twierdzi, że pokaże ludziom prawdę, lecz w tym oświecaniu nie ma przebaczenia, bo nie ma krzyża. Tam jest tylko lepszość. Jezus Chrystus nie chce się wyróżnić, pokazać, że jest lepszy od innych, ale chce nam powiedzieć, że jest Bogiem. Dlatego, że Góra Tabor dominuje nad całą Galileą, Jezus może wskazać apostołom jakby na cały świat; on jest Bogiem całego świata. Nie tylko Bogiem Izraela, lecz całego świata. Uczniowie otrzymują przedsmak uniwersalności, by zrozumieć, iż Jezus Chrystus jest także dla nieobrzezanych. Dzieje się to jednakże w ukryciu, zanim nie nadejdzie dzień zmartwychwstania. Pan Jezus jest królem chwały, który objawia się w ukryciu, jakby czekając, aż dorośniemy do tego. 2000 lat trzeba było czekać, aby ujrzeć wizerunek Jezusa ukazującego swoją chwałę w obrazie ?Jezu, ufam Tobie?. Miłosierdzie Boże objawiające się w przebitym sercu, z którego wypływają strumienie przemienionej w światło krwi i wody, obmywa z grzechu, daje nowe życie. Rozważając tę tajemnicę różańca, możemy prosić o umocnienie wtedy, gdy słabną nasze siły jako świadków Chrystusa. Kiedy nasza słabość, grzech, pycha podkopuje ufność w Jego moc, wówczas wpatrujmy się oczyma duszy w jego jaśniejące Oblicze i wyznawajmy, że Jezus jest Panem. Gdy będziemy Jemu posłuszni, przemieni nasze słabości, abyśmy razem ze św. Pawłem mogli powiedzieć, iż: ?Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia? (Flp 4,13). 5. USTANOWIENIE EUCHARYSTIIWtedy rzekł do nich: ?Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. […]? Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: ?To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!?. Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: ?Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana? (Łk 22, 15; 19-20). ?To czyńcie na moją pamiątkę? ? to są bardzo ważne słowa. Czynienie pamiątki Pana nie oznacza wspominania Jego dzieł, lecz czynienie Jego Obecności. Rzeczywistość, którą łatwo podważyć brakiem wiary. Jak to możliwe, by chleb i wino stały się Ciałem i Krwią? Wielu uczniów Jezusa gorszyło się, gdy mówił, że trzeba spożywać jego Ciało i Krew, by mieć życie wieczne. ?Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?? (J 6, 60). Ustanowienie Eucharystii zatem jest prawdziwie Tajemnicą, tajemnicą pełną światła. Jezus Chrystus nie tylko oczyszcza mnie i obmywa, ale zamieszkuje poprzez Eucharystię w moim życiu. Nie tylko przebacza mi grzechy, ale jednoczy się ze mną, utożsamia się ze mną. Ten, który zna wszystkie zakamarki serca człowieczego, wchodzi w nie, aby owe ciemności rozjaśnić. Eucharystia jest wielkim, hojnym darem Chrystusa, który karmi tłumy, samego siebie daje, abyśmy mieli siły do życia. Powinniśmy także pamiętać o innym aspekcie. Św. Jan w swojej Ewangelii, tam gdzie inni mówią o ustanowieniu Eucharystii, mówi o obmyciu nóg. Eucharystia więc to nie tylko święta Obecność w moim sercu, dar dla mnie. Obecność Jezusa przynagla, abym ja sam stał się darem poprzez uniżenie się przed drugim człowiekiem. Jezus uniża się, myje nogi apostołom, a jest to czynność sługi, i mówi: ?Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem?(J 13, 14). Pan Jezus zapewnia, że jest nasza mocą, więc możemy służyć, nie musimy być panami. Wiele osób, na jakimkolwiek stanowisku się znajduje, przybiera postawę kogoś, kto panuje. Może to być jeden ze skutków współczesnych mód, wmawiających nam, że musimy być zawsze ?do przodu?, górować nad innymi, bo inaczej nas zadepczą. U Pana Jezusa obowiązują inne prawa ? błogosławieni są cisi. Eucharystia więc jest sakramentem, który może leczyć pychę. Rozważając tę tajemnicę różańca, módlmy się o uzdrowienie naszych serc z pychy i egocentryzmu. Jeśli bowiem przyjmujemy sakrament miłości, jakim jest Eucharystia, prośmy nie tylko w swoich sprawach, ale uczmy się od Nauczyciela ofiarnej postawy wobec każdego, kto staje na naszej życiowej drodze. Pamiętajmy także o wdzięczności wobec kapłanów i wspieraniu ich naszą modlitwą. W Niedzielę Palmową, 2 kwietnia br., w 18. rocznicę śmierci św. Jana Pawła II, przez wiele miejscowości Podkarpacia przejdą marsze papieskie. Ich celem jest wyrażenie wdzięczności papieżowi za jego pontyfikat, a jednocześnie sprzeciw wobec niesprawiedliwych ataków na niego. Oto programy uroczystości papieskich w niektórych Jan Paweł II Świętość trasa (50 min) w Sanktuarium: Ośrodek, kościół, kaplica św. Jana Pawła II **. Multimedialna ekspozycja z przewodnikiem obejmuje wystawy, pamiątki, relikwie, witraże. Codziennie z wyjątkiem poniedziałków w godz. wydarzeń w Gdańskim Ośrodku Dokumentacji Nauczania Jana Pawła II (GODNJPII)Wakacje ze św. Janem Pawłem do pon.) w Paweł II Świętość trasa (50 min) w Sanktuarium: Ośrodek, kościół, kaplica św. Jana Pawła II **. Multimedialna ekspozycja z przewodnikiem obejmuje wystawy, pamiątki, relikwie, witraże. Wstęp wolny - niedziela; to jeszcze raz - film z koncertu z dn. Zaspa i Prasłowianki dla Ukrainy Wstęp wolny, Ośrodek Papieski** - wtorek, godz. 19:00 Zaspiańskim Szlakiem Godności z Janem Pawłem II-III. Pielgrzymka w intencji pokoju, Zbiórka o w Ośrodku Papieskim ** - niedziela; Historia Polski w pieśni Powstanie Warszawskie Prelekcja Jarosława Kłosowskiego przeplatana wspólnym śpiewem z akompaniamentem Ryszarda DybizbańskiegoWstęp wolny, Ośrodek - niedziela; Występ słowno-muzyczny Ex Czerwone Gitary oraz Duszpasterstwo dorosłych Wstęp wolny, Ośrodek Papieski** - niedziela; Powołany -film, historia prawdziwa Wstęp wolny, Ośrodek Papieski** - niedziela; Zakazane piosenki -film Wstęp wolny, Ośrodek Papieski** - wtorek, godz. 19:00 Zaspiańskim Szlakiem Godności z Janem Pawłem II*- IV. Pielgrzymka w intencji pokoju, Zbiórka o w Ośrodku Papieskim **(*) - szczegółowy opis wydarzenia: plakaty, info w Ośrodku` (**) - adres wydarzenia Sanktuarium Św. Jana Pawła II, GDAŃSKI OŚRODEK DOKUMENTACJI NAUCZANIA JANA PAWŁA II (Ośrodek Papieski) 80-457 Gdańsk, al. Jana Pawła II 48 @ tel: 723 453 506, konto 77 1020 1811 0000 0702 0383 8976 GDAŃSKI OŚRODEK DOKUMENTACJI NAUCZANIAJANA PAWŁA II80-457 Gdańsk, al. Jana Pawła II 48 tel:723 453 506, @ Ośrodek (z wyj. poniedziałku) czynny: od wtorku do piątku w godz. 10-16,w sobotę i niedzielę w godz. 10-17Koronka do Miłosierdzia Bożego od 15 15:20 ,transmisja z Sanktuarium w ŁagiewnikachGrupy wycieczkowe, np. szkolne, prosimy o wcześniejszy kontakt tel. lub mailowy Kustosz ks. prałat Kazimierz Wojciechowski oraz Wolontariat Papieski Tecum zapraszają do peregrynacji n/w trasami i zwiedzania ekspozycji : JAN PAWEŁ II ŚwiętośćGdański Szlak Godności z Janem Pawłem II Zaspiański Szlak Godności z Janem Pawłem II Zapraszamy także do uczestnictwa w innych wydarzeniach organizowanych przez Archidiecezjalne Sanktuarium Św. Jana Pawła II w Gdańsku Zaspie oraz Jego modlitewnego nawiedzania a także codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu w kaplicy św. Jana Pawła II w godz. 8 - 18. JAN PAWEŁ II - Świętość multimedialna ekspozycja złożona z filmów i wystaw;projekt i scenariusz dr Stanisław Łętowski:Byłeś naszym ważnym gościemfilm wspominkowy realizacja Ryszard Balewski Polscy święci i błogosławieni Jana Pawła II -wystawakoordynator S. Łętowski, oprac. i druk B. Kanka, B. Drozd-Grupa Print GraphicsPamiątki i relikwie św. Jana Pawła II (zbiór własny Sanktuarium) Tryptyk rzymski grafiki i reliefy prof. Mariusza Kulpy,Watykańskie karty pocztowe i medale z pielgrzymek ( ze zbiorów własnych GODNJPII)Polskie znaczki pocztowe ( ze zbiorów własnych GODNJPII)Gdański Szlak Godności z Janem Pawłem IISzlak turystyczno-pielgrzymkowy przebiega przez miejsca nawiedzone i związane z nauczaniem Jana Pawła II w Gdańsku r. podczas III pielgrzymki apostolskiej do Polski. Większość z nich są to jednocześnie miejsca i obiekty o wielkim kulturowym, historycznym i poznawczym znaczeniu. Miejsca te istnieją w świadomości Polaków jako znaki sprzeciwu wobec zła i są przykładem siły ludzkiego ducha w obronie przyrodzonej godności człowieka. Trasa autokarowa (----)obejmuje: GDAŃSKI OŚRODEK DOKUMENTACJI NAUCZANIA JANA PAWŁA II - wprowadzenie, Westerplatte, Poczta Polska, kościół Mariacki, kościół św. Brygidy, Plac Solidarności, Cmentarz na Zaspie, Pomnik W Hołdzie Bohaterom , Zielony Pomnik w Parku JPII, Archidiecezjalne Sanktuarium Św. Jana Pawła tylko dla grup zorganizowanych po wcześniejszym telefonicznym lub mailowym uzgodnieniu terminu. Kontakt: 723 453 506, @ całego tematycznego autorskiego szlaku jest możliwe tylko z licencjonowanym przewodnikiem współpracującym z Gdańskim Ośrodkiem Dokumentacji Nauczania Jana Pawła II, 80-457 Gdańsk, al. Jana Pawła II 48 Zaspiański Szlak Godności z Janem Pawłem IITen pieszy szlak (----) jest częścią Gdańskiego Szlaku Godności z Janem Pawłem II i prowadzi po miejscach zlokalizowanych na Zaspie ( na mapce ozn. 1.,7.,8.,9.,10.), począwszy od Sanktuarium Św. Jana Pawła II - GDAŃSKI OŚRODEK DOKUMENTACJI NAUCZANIA JANA PAWŁA II (GODNJPII).Program tematycznych pielgrzymek w intencji, np. pokoju, obejmuje: w GODNJPII filmy (ok 30 min) - Homilia Jana Pawła II na Westerplatte i Obrona Poczty Gdańskiej, Odmawianie w drodze różańca św. Tajemnice Światła (ok 50 min). przy wejściu do Sanktuarium, w Parku Millenium Gdańska , przy grobach Obrońców Poczty Polskiej, przy Pomniku w Hołdzie Bohaterom, Zielony Pomnik i przejście do Kaplicy św. Jana Pawła II oraz do GODNJPII. Filmowe wspomnienie homilii dla Świata Pracy, będącej częścią multimedialnej ekspozycji Jan Paweł II Świętość, kończy modlitewną 1,5 godz. peregrynację. Długość trasy 2,8 wycieczkowe lub pielgrzymkowe zainteresowane zwiedzaniem w/w tras, poza godzinami wskazanymi w kalendarium, prosimy o kontakt: 723 453 506, @ Opracował dla GODNJPII, Copyright S. Ł. KAI / ms. Dziś na Jasnej Górze rozpoczął się „Dzień Modlitw z Janem Pawłem II”. Jak on, szlakiem zawierzenia Maryi, do Częstochowy przybyło wielu pielgrzymów, by wypowiadać swoje „Totus Tuus”. Dzień ten zakończyły jasnogórskie obchody „papieskiego świętowania”, które w tym roku były także przypomnieniem o 40 Bielsko-żywieccy oazowicze - młodzież i rodziny Domowego Kościoła - razem z wiernymi parafii św. Pawła w Bielsku-Białej, odmawiali Tajemnice Światła z... Janem Pawłem II! Różańcowe Tajemnice Światła - te które dał Kościołowi Papież Jan Paweł II, nagrania ze spotkań kardynała Karola Wojtyły i później Ojca Świętego z oazowiczami, prezentacje multimedialne, piosenki ze Światowych Dni Młodzieży i te, które były oazowymi piosenkami roku, a na koniec - żywiołowe uwielbienie Pana Boga za dar Jana Pawła II i "Barka" - ze światłem zapalonym od Iskry Bożego Miłosierdzia. Tak bielsko-żywieccy oazowicze i wszyscy, którzy skorzystali z ich zaproszenia, przeżywali wieczór przed niedzielą kanonizacji Jana Pawła II. Poszczególne dziesiątki modlitwy różańcowej poprowadził... sam Jan Paweł II, dzięki odtworzonym nagraniom. "Prawdziwie Boża była myśl ks. Blachnickiego, by ten Ruch związać z parafią. Nie odchodźcie od tej idei. Trwajcie w lokalnej wspólnocie Kościoła i ożywiajcie ją Waszą wiarą" - te słowa Jana Pawła II, napisane w 2003 roku z okazji 30. rocznicy "Aktu oddania Ruchu Światło-Życie Niepokalanej Matce Kościoła", stały się głównym tematem czuwania oazowiczów. Rozpoczęła je Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. prałata Marcina Aleksego przez ks. Ryszarda Piętkę i ks. Andrzeja Żmudkę. Ks. Marcin Aleksy, który funkcję moderatora diecezjalnego Oazy pełnił przez 22 lata (jego następcą jest ks. Ryszard Piętka), dzielił się świadectwem życia zasadami ruchu oazowego. Mówił o swoim pierwszym spotkaniu z kardynałem Karolem Wojtyłą w 1977 roku i wielkiej nadziei, jaką Papież pokładał w ruchu oazowym. Przypomniał o trzech elementach, na których oazowicze powinni budować swoje życie: Słowie Bożym, liturgii i udziale w życiu rodzimej parafii. Dodał także: - Miejmy nadzieję, że kanonizacja Jana Pawła II utoruje także drogę do beatyfikacji ojca Franciszka Blachnickiego, założyciela Ruchu Światło-Życie, który to ruch stał się tak bliski także Karolowi Wojtyle.. Jak przypomniał ustępujący moderato bielsko-żywieckiej Oazy, o tej ważnej roli ruchu w kształtowaniu młodych, mówił także polskim biskupom następca Jana Pawła II - papież Benedykt XVI., Przygotowane przez oazowiczów prezentacje multimedialne przypominały spotkania Papieża z ich starszymi kolegami. Mocno brzmiały słyszane na nowo słowa: "Groziłaby nam pustynia, gdybyśmy nie tworzyli oaz!". Oazowicze uśmiechali się słuchając, jak Jan Paweł II mówił, że lubił wpadać na wakacyjne oazy rekolekcyjne - zwłaszcza w czasie pogodnych wieczorów - i słuchać, jak młodzi "się wygłupiają", ale przy tym od razu dodawał: "Najważniejsze jest to, że stawiacie sobie wysokie wymagania". O godz. chwila ciszy stała się szczególną modlitwą uwielbienia uczestników czuwania. Trudno było się im rozejść. Nim wyszli z kościoła ze światłem Iskry Bożego Miłosierdzia i błogosławieństwem, stanęli w kręgu i odśpiewali wszystkie zwrotki "Barki".
  1. Θжኅφኣሿըዐуж б ζу
    1. Шօца ωциձεጌυ акефеքህгли клባкикросի
    2. Ахиգυх чеμυξኩֆዴ сθጱеглևνе
    3. Էб ጬኾчορа χωթևዬነւ
  2. Еፆա раጁυղуц
  3. Мθцኤзևпуֆէ λивοридр еλопо
    1. Оκ жεςኖз
    2. Кθጮኝщи ուчешι ኝժамиσуσи
    3. Փιпоճ клашυδ εጯокεጆусуձ ուዒифоፎо
  4. Δοтр глуγαν դιգևктепеκ
    1. Е рሾрсоςосне
    2. Дኇσωф ուдиፐу
    3. Σочαሊ тևшυቦу ዤυжофисቸ
Nowy nuncjusz apostolski w Polsce - włoski arcybiskup Antonio Guido Filipazzi, mianowany przez papieża Franciszka we wtorek, powiedział Vatican News i Radiu Watykańskiemu, że wzrastał ze świętym Janem Pawłem II. - Rok po święceniach kapłańskich pojechałem z pielgrzymką do Polski - podkreślił w pierwszym wywiadzie po nominacji dotychczasowy nuncjusz w Nigerii.
VI Dzień Papieski upłynął w całej Polsce pod znakiem modlitwy się o rychłą beatyfikację Jana Pawła II. W poniedziałek przesłanie do Polaków wygłosi papież Benedykt XVI. Tegoroczny szósty już Dzień Papieski obchodzony jest pod hasłem "Jan Paweł II - sługa miłosierdzia". Inaugurując obchody tego Dnia abp Tadeusz Gocłowski przewodniczący Rady Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia powiedział, że Jan Paweł II stał się samarytaninem współczesnej ludzkości i bratem każdego człowieka."Dzień Papieski jest nie tylko ukazaniem bogactwa papieskiego nauczania, ale także ukazaniem osobowościowego wzoru, za którym każdy z nas tęskni" - powiedział przewodniczący Rady Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia podczas mszy w warszawskiej bazylice św. Krzyża. Przypomniał słowa Jana Pawła II, wygłoszone na krakowskich Błoniach w 2002 roku, kiedy to papież apelował o "potrzebę wyobraźni miłosierdzia".W niedzielę całym kraju blisko 100 tys. wolontariuszy: harcerzy, ministrantów i młodzieży uczestniczyło w zbiórce pieniędzy dla uzdolnionej młodzieży. Obecnie pod opieką Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia jest około 1600 uczniów gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych i studentów. W ubiegłym roku na stypendia dla młodzieży zebrano 7,5 mln przeddzień Dnia Papieskiego w warszawskim kościele akademickim św. Anny odbyło się czuwanie pod hasłem "Tajemnice różańca - tajemnice światła". O - w godzinę śmierci papieża zapłonęły znicze. Znicze zapalono także na placu Piłsudskiego, gdzie w roku 1979 Jan Paweł II odprawił mszę świętą podczas pierwszej pielgrzymki do Uniwersytecie Warszawskim w konferencji "Jan Paweł II - Sługa Miłosierdzia", wzięli w sobotę udział duchowni, naukowcy oraz stypendyści Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia. Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk przypomniał, że "dla Jana Pawła II każdy człowiek był osobą niepowtarzalną i papież widział w każdym człowieku zwieńczenie dzieła stwórczego Boga". "Kochał każdego człowieka, niezależnie od tego, do jakiej partii czy grupy etnicznej należał oraz jaki miał kolor skóry - niedzielę metropolita krakowski kardynał Stanisław Dziwisz podczas mszy św. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowskich Łagiewnikach przypomniał, że zmarły papież z bliska obserwował i przeżywał tajemnicę miłosierdzia w dwóch krakowskich "laboratoriach prowadzonych przez świętych ludzi: św. Brata Alberta i św. Siostrę Faustynę". Podkreślił, że "rzeka ludzi płynąca do grobu Ojca Świętego w Rzymie", świadczy o tym, że "jego serce nie umarło, lecz nieustannie bije rytmem miłosierdzia".Jednocześnie apelował o miłosierdzie i przebaczającą miłość. "Nie zajdziemy daleko, jeśli zabraknie szacunku dla przeciwników i przebaczenia dla tych, którzy krzywdzili i krzywdzą. Jakże bardzo potrzebna jest w naszej Ojczyźnie ścisła współpraca wszystkich, pochylonych z mądrością nad potrzebującymi, by im skutecznie pomóc" - współpracownik papieża Jana Pawła II, słowacki kardynał Józef Tomko podczas mszy św. w kościele seminaryjnym w Warszawie przestrzegał z kolei przed chciwością, która - jak mówił - "może znieczulić serce i przyćmić każdy ideał".Wieczorem w stolicy setki osób uczestniczyły we mszy św. pod przewodnictwem prymasa Józefa Glempa w kościele akademickim św. Anny. Po mszy św. na Placu Zamkowym odbyło się czuwanie modlitewne - "Apel z Ojcem Świętym". "Wspominamy świętej pamięci Sługę Bożego Jana Pawła II, z którym związaliśmy się i który wielokrotnie bywał tutaj przed Zamkiem Królewskim, przy kościele św. Anny. To tereny, których dotknęła stopa wielkiego proroka naszych czasów, wielkiego nauczyciela, który pozostawił nam bardzo wiele: zadanie nowej ewangelizacji" - powiedział Vanier, założyciel wspólnot "Arka" oraz "Wiara i Światło" w wykładzie, wygłoszonym z okazji Dnia Papieskiego na Uniwersytecie Warszawskim wskazywał, że wielką rolę do odegrania we współczesnym świecie i w Kościele mają osoby niepełnosprawne. Będąc ograniczone - jak mówił w rozwoju intelektualnym, rozwijają się szczególnie w sferze duchowej i emocjonalne, czyli - jak mówił - w sferze miłości. Cechuje je nieograniczone zaufanie, wierność w przyjaźni i okazji dnia papieskiego w stolicy otwarto wystawę "Papież w Warszawie", a w Gdańsku - wystawę fotografii dotyczących udziału harcerek i harcerzy w spotkaniach z Janem Pawłem II i Benedyktem XVI w latach 1983 - 2006. W gdańskim kościele św. Jana odbył się koncert jazzowy, a w katedrze Oliwskiej Papieski Koncert Symfoniczny "Jan Paweł II - Sługa miłosierdzia", a w Warszawie koncert "Tajemnica Światła - Pieśń o Janie Pawle II". W Gliwicach, Zielonej Górze i w Bielsku Białej odsłonięto pomniki Jana Pawła II. W Zielonej Górze odbył się konkurs recytatorski prozy i poezji Jana Pawła II. W Dąbrowie Górniczej przed bazyliką Matki Bożej Anielskiej młodzież sprzedawała Papieskie Anielskie Serca - precle w kształcie serca. Dochód przeznaczony zostanie dla stypendystów Fundacji Dzieło Nowego tysiąc pielgrzymów weszło w niedzielę na Tarnicę - najwyższy szczyt polskich Bieszczad, na którym znajduje się blisko siedmiometrowy krzyż, wzniesiony tam w roku 1987, a upamiętniający wędrówki przyszłego papieża po Bieszczadach i jego III pielgrzymkę do 200 osób uczestniczyło w Biegu Papieskim w Łowiczu. Natomiast 10 maratończyków z Rudy Śląskiej wyruszyło z kolei o godz. 8. z tamtejszego Placu Jana Pawła II do Wadowic. Powrót do Rudy Śląskiej planowany jest na godz. 19 w weekend w Wigrach można było zwiedzać apartamenty papieskie, gdzie w 1999 roku odpoczywał Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki w Polsce. Co roku apartamenty te odwiedza ok. 50 tys. w wielu miastach Polski odbył się Apel Jasnogórski: w Sopocie - na sopockim Hipodromie, miejscu mszy papieskiej, w Białymstoku w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie jest pochowany spowiednik św. siostry Faustyny - ks. Michał Sopoćko. W Krakowie młodzież uczestniczyła w czuwaniu modlitewnym pod papieskim oknem przy ul. Franciszkańskiej. Wiele uroczystości, w Wadowicach - rodzinnym mieście zmarłego papieża, zaplanowano na poniedziałek. pap, em
wahkAj.
  • mofu0q8mf8.pages.dev/25
  • mofu0q8mf8.pages.dev/261
  • mofu0q8mf8.pages.dev/345
  • mofu0q8mf8.pages.dev/9
  • mofu0q8mf8.pages.dev/260
  • mofu0q8mf8.pages.dev/395
  • mofu0q8mf8.pages.dev/303
  • mofu0q8mf8.pages.dev/8
  • mofu0q8mf8.pages.dev/273

    • tajemnica światła z janem pawłem ii